Keril Čerčil je engleska dramska spisateljica poznata po svojoj posvećenosti temama kao što su feminizam, zloupotreba moći i politika polova. Priznata je kao istaknuta dramaturškinja engleskog govornog područja. Njeni rani radovi nadovezuju se na moderne dramske i pozorišne tehnike Brehtovog epskog pozorišta u kojima istražuje pitanja roda i seksualnosti. Dramom A Mouthful of Birds iz 1986. godine počela je da eksperimentiše sa plesnim teatrom uključujući tehnike razvijene iz izvođačke tradicije koju je započeo Arto svojim pozorištem surovosti. Upravo ovaj pomak ka sve fragmentisanijem i nadrealističnijem pripovedanju čini njeno delo postmodernističkim.
Čerčilova je rođena u Londonu, kao kći manekenke i karikaturiste. Nakon Drugog svetskog rata njena porodica se seli u Montreal, a Keril je tada bilo deset godina. Tamo se upisuje u školu za devojčice Trafalgar, da bi se zarad studija ponovo obrela u domovini. Diplomirala je na fakultetu za devojke Lejdi Margaret Hol na Oksfordu 1960. godine, gde je i započela svoju karijeru. Downstairs je njena prva drama koju je napisala za vreme studija, premijerno izvedena 1958. godine i nagrađena na festivalu Sunday Times National Union of Students Drama. Njene prve drame Downstairs (1958), You’ve No Need to be Frightened, Having a Wonderful Time (1960) i Easy Death (1962) izvođene su od strane studentskih trupa.
Godine 1961. udaje se za advokata Dejvida Hartera, sa kojim dobija tri sina. Šezdesetih i sedamdesetih godina Čerčilova počinje da piše kratke radio drame, a kasnije i televizijske komade za BBC kao što su The Ants (1962), Not, Not, Not, Not Enough Oxygen (1971), and Schreber’s Nervous Illness (1972). Ovaj žanr je naterao Čerčilovu da stvori izvesnu ekonomiju stila koji će joj dobro doći u potonjem radu u pozorištu, ali i koja će je osloboditi ograničenja pozorišta, pružajući joj, recimo, slobodu da piše kratke scene ili da pravi velike skokove u vremenu i prostoru. Od televizijskih komada koje je u tom periodu napisala izdvajaju se The After Dinner Joke (1978) and Crimes (1982). Ove, kao i neke od njenih radio drama prilagođene su za pozorišno izvođenje.
Godine 1972. napisala je Owners, dvočinku u četrnaest scena o opsednutosti moći, svoju prvu dramu i „prvi značajniji pozorišni poduhvat“. Ova je drama iste godine izvedena u Londonu, i u njoj su očitavaju najznačajniji društveni stavovi Čerčilove. U pitanju je kritika vrednosti koje većina kapitalista uzima zdravo za gotovo: agresivnost, vođstvo, uspešnost.
Između 1974. i 1975. godine radila je u pozorištu Royal Court Theatre. U to vreme napisala je dramu Objections to Sex and Violence koja nije naišla na najpozitivnije kritike, ali koja je spisateljici obezbedila saradnju sa trupom Joint Stock Company Dejvida Hera i Maksa Staford-Klarka te feminističkom trupom Monstrous Regiment, sa kojima će saradnju nastaviti i tokom osamdesetih. Obe trupe su imale veliki uticaj na profesionalni razvoj Čerčilove. Kasnije je sama pisala: „Bio je to drugačiji način rada … bila sam ohrabrena otkrićem zajedničkih ideja i neverovatne energije, kao i otvaranjem novih mogućnosti“. U tom preiodu piše Light Shining in Buckinghamshire (1976), Cloud Nine (1979), Fen (1983) and A Mouthful of Birds (1986), koju je napisala u saradnji sa Dejvidom Lanom. Komad Three More Sleepless Nights premijerno je izveden u londonskom Soho Poly-ju 1980. godine.
Prva drama koja je stekla širu popularnost bila je Cloud Nine iz 1979. Godine, „farsa o rodnoj nejednakosti“ koja je delom smeštena u jednoj britanskoj koloniji iz viktorijanskog doba, a bavi se društvenim odnosima pod kolonijalizmom i kombinovanjem rodnih uloga u službi komikei i pouke. Drama je doživela uspeh u SAD-u i Britaniji i osvojila nagradu Obi za dramu godine 1982.
U godinama koje slede njeni komadi dobijaju sve manje realističkih osobina i normi, dok se pitanja feminizma sve više razvijaju. Dobila je još jedan Obi za najbolju dramu Top Girls iz 1982. godine. Drama se „bavi ženama koje u pokušaju da budu uticajne u okruženju u kojem dominira muškarac gube svoju ljudskost“. U komadu glume isključivo žene, a glavni lik je Marlin koja zarad uspeha u svetu biznisa žrtvuje svoj dom i porodični život. Polovina drame je smeštena na večeri poznatih i uspešnih čiji je organizator Marlin, novi generalni direktor agencije „Top girls“. Na večeri Marlin okuplja pet izmišljenih i stvarnih žena iz prošlosti koje su uspele u svetu muškaraca, uvek po neku cenu; druga polovina drame dešava se u njenoj porodici, gde je ceh već naplaćen. Predstava je po prvi put izvedena u pozorištu Royal Court 1982. godine u režiji Maksa Staford-Klarka. Komad je kasnije te godine prosleđen u Njujork, u pozorište Public Theatre.
Drama Softcops iz 1984. godine je nadrealističan komad u izvedbi trupe Royal Shakespeare Company, a radnja je smeštena u Francuskoj devetnaestog veka i opisuje pokušaje vlasti da depolitizuje kriminalne radnje. Tokom 1987. godine piše delo Serious Money, „komediju o ispadima u svetu finansija“. Reč je o drami u stihu koja pruža satiričan pogled na berzu, a koja dobija ogromnu podršku, delimično zbog toga što je izvedena neposredno nakon pada berze 1987. godine.
Nakon što se osamostalila, Čerčilova je u radu na svojim dramama nastavila da koristi improvizovane radionice. Mad Forest: A Play from Romania iz 1990. godine je drama koja je nastala nakon što je Čerčilova sa režiserom i grupom studenata glume iz londonskog Central School-a bila u poseti Rumuniji, gde je radila sa tamošnjim studentima ne bi li saznala nešto više o događajima koji su pratili pad Čaušeskog. Kao konačni proizvod ove saradnje nastalo je delo koja razotkriva užasnu štetu nanetu ljudima u godinama ugnjetavanja i bolne poteškoće trajnih promena.
Dok se njena izuzetna spisateljska karijera i dalje razvija, njene drame postaju sve oskudnije i nerealističnije. U svojoj drami The Skriker iz 1994. godine Čerčilova se služi logikom povezanih snova, što su neki kritičari nazvali besmislenim. Drama predstavlja vizionarsko istraživanje savremenog urbanog života i prati Skrajkera, goblina sa severa koji u potrazi za ljubavlju i osvetom prati dve devojke na putu za London, menjajući svoj oblik pri svakom novom susretu.
Čerčilova je pokrovitelj kampanje Palestine Solidarity Campaign. Januara 2009. godine napisala je desetominutnu istoriju Izraela, koja se završava napadom na Gazu, besplatno izvođenu od strane Royal Court Theatre uz prikupljanje medicinske pomoći za Palestince. Seven Jewish Children – drama o Gazi objavljena je na internetu, uz mogućnost besplatnog skidanja i izvođenja. Čerčilova je izjavila: „Svako je može izvoditi bez autorskih prava, dokle god se na kraju predstave skupljaju prilozi za ljude u Gazi“. Cela predstava je dostupna i na stranici Gardijana. Iako je ova drama ocenjena kao antisemitska, Čerčilova je optužbe odbacila. Rekla je da ova drama nije samo pozorišni, već i politički događaj.
Svakako, u njenom je delu lako uočiti koje su teme najzastupljenije – otuđenje između roditelja i dece, mogućnost i neuspeh revolucije. Ipak, ono što ostavlja najveći utisak je raznovrsnost njenog opusa. Kako je Fon Majenburg izjavio:„Svakom svojom dramom ona otkriva nove žanrove i forme, a onda ih odbacuje i ide dalje, ostavljajući mogućnost drugim dramskim piscima da ih dublje istražuju. Smatram da većina današnjih pisaca čak i ne uviđa njez uticaj na svoj rad. Ona je izmenila jezik pozorišta. A svega je nekolicini dramaturga to pošlo za rukom.“